Spijkerboor

Ingeklemd tussen Nieuw en Oud-Annerveen ligt het idyllische dorpje Spijkerboor.
Een prachtige aanlegsteiger voor kano’s, een parkeerplaats voor vissers en wandelaars kortom
Spijkerboor “heeft het”. Tijd om op een mooie dag te genieten van deze omgeving aan de Hunze. De zaterdag voor Pinksteren is er een natuur wandeltocht met als klapstuk “de onthulling” van het kunstwerk bij gemaal de Bulten. Mijn vrouw vind deze combinatie, een wandeling in de natuur en kunst ,de moeite waard dus rijden we naar Spijkerboor. Bij Willem “café het Keerpunt” is de parkeerplaats al helemaal vol. Zo ‘n 45 belangstellenden staan al te trappelen van ongeduld. Ondertussen worden er routebeschrijvingen en flesjes water uitgereikt. Na enkele honderden meters wordt de groep in tweeën gesplitst. De begeleider, iemand van het waterschap, geeft uitstekend uitleg over de flora en fauna die we passeren. We hebben geluk drie – vier reeën rennen in ons zicht door de Breevenen. Ook zien we waar de Hunze ooit meanderde en een richel van stuifzand uit de ijstijd in het veen. Bij het gemaal mag de altijd enthousiaste kunstenares Geke Hoogstins uitleg geven over het kunstwerk. Het is heel origineel met allerlei, door kinderen en volwassenen, nageschilderde planten en veldbloemen uit het landschap dat we net zijn door gewandeld. Op een plantje wijst Geke in het bijzonder, die is door de burgemeester geschilderd. Het is dat ze het zei maar ik zag het direct, duidelijk een EvO-tje. De ondergrond waarop de planten zijn geschilderd verbeelden het landschap in mooie kleuren. Ja het leven inkleuren daar zijn sommige mensen goed in. Dat ervoeren we ook op het terras bij Het Keerpunt waar een stel sportieve toerfietsers net de tocht van 175 kilometer aan het evalueren waren. Deze tocht wordt jaarlijks om deze tijd gehouden als herinnering aan een veel te vroeg overleden fietsvriend uit Rolde.
Schitterend deze kameraadschap over grenzen van leven en dood en heen. Bij mooi weer op een terras zitten met leuke mensen om je heen zijn “hemelse” momenten.
Een heel ander “hemels moment” van geheel andere orde had de dominee die in 1780 in deze contreien werd vermoord. Nog dichterbij was het aandenken in de muur van het café – de ring- waaraan de moordenaar was vastgemaakt. Op zo’n vredig terras op een zonnige middag zit je daar dan in de geschiedenis van leven en dood, tja zelfs moord en doodslag. Gelukkig zijn er in ons gezelschap genoeg andere meer profane zaken te bespreken. Dus nemen we nog een glas Gerhardusbier . Op zo’n moment denk ik aan de plotseling overleden dichter Driek van Wissen. Hij was getuige en ceremoniemeester op het huwelijk van mijn broer en vorig jaar kwam ik hem nog tegen bij de opening van de Roldermarkt. Een echte Grunninger, hij woonde er dan ook zijn leven lang. Ik eindig dan ook als eerbetoon aan hem met een gedicht van zijn hand.
ONSTERFELIJKHEID –

Onsterfelijk’heid is dat wat ik begeer?
Ja. Als mijn verskunst menig een bekoort,
dan leef ik vast in boekenkasten voort
Als ik tot stof tenslotte wederkeer