Afscheid

Ik was er nog nooit geweest. Sappemeer. De uitnodiging voor een uitvaart was de reden dat ik daar vrijdag was. Via de N33 eraf bij Bareveld, dan over Wildervank en via de Kielsterachterweg reed ik Sappemeer binnen. Het was even zoeken maar bij huize Sint Jozef wees een vriendelijke vrouw me naar zalencentrum Brandpunt. In het zaaltje stonden een veertigtal stoelen en daarvoor naast een formicatafel stond de kist. De formicatafel was ingericht als altaar. Er liepen een viertal besnorde “kraaien” rond en een uitvaartbegeleider. De kraaien zouden aan het eind van de viering de kist weg rollen naar de lijk auto. Een pastor vergezeld van een “hulp” en een vrouwenkoortje begeleiden het geheel. 25 mensen waren bij de uitvaart aanwezig . Dankzij de familie van haar overleden man en enkele buren uit steden waar ze ooit gewoond had waren er toch nog 25 mensen die haar uitgeleide deden. Haar man was jaren geleden al overleden en zelf had ze één broer.
Ze werd omschreven als een onrustige vrouw die na de dood van haar man wel op vijf verschillende plaatsen had gewoond en nergens “rust”vond. Nu was ze toch nog onverwacht overleden, hoewel onverwacht?
Achter de lijkwagen liepen we in processie naar het kerkhof – de assistent met het kruis voorop en daarnaast de pastor met de wijwaterkwast. Automobilisten hielden keurig halt en mensen op straat hielden hun pas in. Sappemeer kweet zich op waardige wijze van de laatste eer aan een hen onbekende vrouw. Bij het kerkhof achter de kerk stond een levensgroot Christusbeeld, ik waande me even in Rio de Janeiro, maar toen ik op de grafzerken namen als Koeneman en Bodewes tegenkwam wist ik het weer dit is Sappemeer. Na de koffietafel reed ik terug over Kiel-Windeweer, Annerveenschekanaal en Annen. In Annen ging ik linksaf want ineens bedacht ik dat ik over Eext wou rijden vanwege het Oostermoerfeest. En ja hoor ik ben nog niet onder de tunnel door en daar zaten de Puks van de Petteflets al op hun nesten. Even verder veranderde Eext in Egypte compleet met een pyramide, pyramidebouwers en prachtige zuilen. Voorbij de kerk was het “ La Ville de Boeuf “ (Ossenstad), alles in Franse stijl , schitterend. De Keukenhof omarmde de ruimtevaart en bij de Brink stonden de -Vier Jaargetijden – centraal en tot slot aan de Stationsstraat was er een ode aan het Spoor.
In combinatie met de prachtige optocht van de praalwagens heeft het dorp Eext weer bewezen dat het goed gaat met de gemeenschapszin in dit dorp.
Ook op buurtniveau zie je vormen van gemeenschapszin die warm aandoen. Zo ging een
oudere vrouw in een buurt in Rolde terug naar haar geboortestreek
waar haar kinderen en kleinkinderen wonen. Ze had in de jaren dat ze in Rolde woonde zich betrokken gevoeld bij het wel en wee van de buurtgenoten. De buurt liet dat niet ongemerkt passeren en tijdens een afscheidsborrel werd ze onderscheiden met het ereburgerschap van deze straat . Een prachtige geste die door haar emotievol in dank werd aanvaard. Mooi dat men mensen die “warmte” hebben getoond, ook warm uitgeleide doet. Afscheid nemen van iets of iemand doet pijn maar als de herinneringen goed zijn is een goed afscheid van blijvende waarde.

.