Het Hogeland

Fietsen doe je op mooie plekken. Fietsen in Twenthe, de IJsselvallei, de Veluwe en de Weerribben is bijna goddelijk. Natuurlijk is Drenthe het mooist maar eigenlijk ook te bekend, dan wordt het “mooie” wat je ziet bijna gewoon. Bij fietsen gaat het ook om de verrassingen in het landschap zoals na elke bocht weer een nieuw vergezicht. Mijn vrouw zei “Ga nou maar eens fietsen op het Hogeland in Groningen, het is daar zo mooi”. Zij heeft gemakkelijk praten ze komt er uit de buurt en idealiseert het. Voor mij is het een kaal en vlak landschap met hier en daar aan de einder een dorpje omzoomd met wat hoge bomen. Ik heb er weleens stukken van het Pieterpad gewandeld dus ik weet wel iets van dit landschap. Mijn vrouw had een route, die ze met een vriendin gefietst had, die startte in Winsum, dus dacht ik och ja het kan eigenlijk alleen maar mee vallen. Samen met mijn maat gingen we op pad. We fietsten door dorpjes en gehuchten waar ik nog nooit van gehoord had. Dorpen waar hooguit een brievenbus en glasbak aangaven dat er ook mensen woonden, op straat kwamen we echt niemand tegen. Dorpen met namen als Schouwerzijl – Saaxumhuizen en Lutje Saaxum waar zelfs babyhuisjes te koop waren, dus zit er toekomst. Ook grotere dorpen als Wehe den Hoorn en Baflo lagen op de route. Vooral in Wehe den Hoorn door de Hoofdstraat fietsend waande ik me in twee werelden. Tussen regentesk aandoende patriciërshuizen zag je vervallen leegstaande kanjers van gebouwen wat eens aan welvarende Groningers had toe behoort. Maar er is méér, dwars door de graanvelden heen liggen sinds kort aaneengeregen betonblokken waar je al slingerend naast het Reitdiep of een aftakking ervan, je op de fiets als een cowboy te paard door de velden waant. Koeien en weilanden zie je in dit deel van Groningen weinig. Hier en daar wat Lakenvelders, paarden en schapen daar moet je het mee doen. Wel zagen we korenschoven die nog prachtig net als vroeger in tentvorm op het land stonden te drogen. We kwamen over veel Til’s ( bruggetjes) en zagen hier en daar een bootje of een kano passeren. Het is er nog heerlijk rustig.,bijna de rust van het graf. Een van de hoogtepunten op het Hogeland is het historisch kerkhof bij Maarslag. Op een terpje – wierde genoemd – is een oud kerkhof als monument te bewonderen. De laatste die hier begraven is was geboren in de tijd van Napoleon en begraven in 1886. Onherkenbare familiewapens sierden de grafstenen. Gelukkig was er ook actueler nieuws te lezen op een bankje bij Mensingeweer. “Dit bankje is een herinnering aan Pieter en Klaas die zo genoten van het Hogeland.” Vanaf dit bankje had je een prachtig doorkijkje naar een glooiende weide waarop schapen liepen. Dat we na onze fikse fietstocht op het terras bij Hammingh verzeild raakten was de room in de koffie.. Op het idylisch terras bij Hammingh in Garnwerd is het goed toeven. Dan denk je ook ver genoeg van huis te zijn om bekenden tegen te komen. Niet dus, twee tafeltjes verder zit een stel uit Rolde bij te komen van hun wandeling vanaf Pieterburen. Even later passeert een van de meest gedreven ambtenaren van onze gemeente ons tafeltje en stelt zijn symphatiek ogende wederhelft voor.
“‘t Kon minder” was mijn welgemeend compliment. ”Nou jij durft “ sprak iemand van een belendend tafeltje .. wist hij veel dat -“t kon minder”- een regelrecht compliment is in Groningen en Drenthe…