Macht stinkt soms

“Kabinet Wilders” kopte de Volkskrant onder de foto waarop de heren hun akkoord
presenteerden. En ik moet zeggen dat Ab Klink gelijk had, de mooie woorden die Maxime Verhagen over het kabinet uiteen zette werden in een klap door Wilders te niet gedaan.
Hij zei dat hij niets moest hebben van verbinden en bruggen bouwen. Rutte knikte hierbij instemmend en Verhagen kreeg strak voor zich uit. De vooruitziende blik van Ab Klink, waarom hij niet verder wilde met Wilders, werd door deze foto haarscherp geïllustreerd.
De wereld is veranderd. Links is uit en superrechts is in. Idealen, gooi ze maar op de mestbult. Je moet tegenwoordig uitleggen waarom je je best doet voor mensen die het minder getroffen hebben dan jezelf. Ik ken vrijwilligers van Vluchtelingenwerk en de Voedselbank die door buren en kennissen worden aangesproken waarom ze zich inzetten voor deze mensen. Ongelooflijk dat het al zover gekomen is dat mensen die zich met hart en ziel inzetten voor hun minder gefortuneerde medemens daarop in negatieve zin worden aangesproken.
In dit klimaat, aangewakkerd door de Telegraaf, die alles wat Wilders uitkraamt met chocoladeletters op de voorpagina zet, leven we anno 2010. Gelukkig laten de mensen die het goede willen zich hierdoor niet uit het veld slaan. Er bestaan heel veel lieve mensen die, los van het politieke klimaat, zich bekommeren om hun medemens hier en ver weg.
Op het CDA congres kwamen de punten van het akkoord dat Maxime Verhagen had gesloten niet eens aan de orde. De vraag was: wil je als CDA met een partij in zee die een hele bevolkingsgroep tot tweederangs burgers degradeert. Dankzij macht kun je veel regelen maar als dit stinkt moet je er verre van blijven. Ik vond minister van justitie Ernst Hirsch Ballin het meest aansprekend, hij eindigde met de woorden “Doe dit mijn partij niet aan, doe dit het land niet aan”. Ik heb de hele zaterdag ademloos naar dit congres gekeken. Het CDA is niet mijn partij maar de wijze waarop de voor en tegenstemmers met elkaar om gingen, verdiend alleen maar lof. Al kijkende zie ik tranen bij Kathleen Ferrier een van de z.g. dissidenten als de uitslag bekend wordt. Ondanks de busladingen vol vóór stemmende Limburgers was toch nog 32% tegen dit akkoord. Deze mensen, de tegenstemmers, vinden principes belangrijker dan macht.

.

.