De Strubben/Kniphorstbos

De Strubben/Kniphorstbos

Spandoeken, politieagenten in uniform en de burgemeester als bliksemafleider in de bomvolle zaal van het café met het mooiste terras van Drenthe. Wat is hier in het landelijke en rustieke Schipborg in Godsnaam aan de hand ? Heel in het kort Staatsbosbeheer wil “kappen” in het bos. Bert Witvoet van Staatsbosbeheer geeft tekst en uitleg over de “renovatie” van de Strubben en het Kniphorstbos. De beste voorzitter uit de regio was bereidt deze avond in goede banen te leiden. Na de opslag van CO2 onder de grond in Eleveld ging het nu over de bovengrondse opslag van dennen, berken etc. Er waren mensen in de zaal die vonden dat alles moest blijven zoals het was. Grof weg gezegd; het Staatsbosbeheer wil de bossen mooier maken, door zowel de opslag als de bomen die in de weg staan, te verwijderen. Bovendien willen ze voor de schapen een afrastering maken. Daar is niets mis mee zou je denken.
Nou wel dus, want de gebruikers willen hun (voor) rechten houden. Moeilijk, omdat Staatsbosbeheer ook het culturele erfgoed van grafheuvels en karrensporen goed wil bewaken.
Er is een plan gemaakt waarin de wensen van het paardenvolk, de mountainbikers en de hondenbezitters in zijn verwerkt. Natuurlijk is niet iedereen tevreden maar op het eind van de avond kan Bert Witvoet toch een licht applaus in ontvangst nemen. Opvallend was dat er niet alleen natuurliefhebbers aanwezig waren maar ook op hun strepen of liever op hun pedalen staande crossers. Ondanks de verschillen in waardering voor het bos was de winst van deze avond, dat de verschillende groepen elkaars argumenten aanhoorden en begrip voor elkaar kregen. Alle groepen moesten iets inleveren maar het bos blijft voor alle recreanten “the place to be”. En de honden? Die moeten in het schapengebied aangelijnd worden, de dierenpolitie 500 man sterk ligt al op de loer. Bij het verlaten van de zaal waren de politieagenten en de spandoeken verdwenen, het bleef verder dan ook rustig in Schipborg. Door de Strubben en het Kniphorstbos fietste ik door knisperende herfstbladeren huiswaarts en het ongelooflijke gebeurde ik hoorde kabouters zingen in het maanlicht “we gaan nog niet naar huis”.. het was na elven .
.


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *