Vroeger

Vroeger

Als je lekker ontspannen aan het blad harken bent spoken herinneringen aan vroeger door je hoofd Toen er nog geen televisie was , was de kraakloze radiodistributie het medium waar je, naast de krant op aangewezen was. Naast de radionieuwsdienst waren programma’s als de familie Doorsnee en op zaterdagavond “Negen heit de klok” de favoriete programma ‘s uit mijn jeugd. Maar ook uitzendingen over voetbalwedstrijden werden goed beluisterd. In mijn beleving was het zo dat als Abe Lenstra de bal had, het ook bijna altijd een doelpunt werd. Dat was natuurlijk helemaal niet zo, maar ja Abe was de Cruijff van de jaren “50. Ook de rechtstreekse uitzendingen van de Tour de France met Jan Cottaar en renners als Wim van Est en Wout Wagtmans waren de pareltjes in een tijd waar hard werken, om de kop boven water te houden, centraal stond. En natuurlijk was er tussen de middag het goed beluisterde programma “Raden maar” van Kees Schilperoort die later nog als Gait Jan Kruutmoes zou fungeren in het Gulden Schot op de tv.
In vergelijking met het hedendaagse aanbod van wel dertig zenders was verstrooiing toen dun gezaaid. Nu is er een overkill aan sociale media van twitter tot hyves. Maar ik betwijfel of we er gelukkiger van worden ik denk zelfs vaak chagrijniger. De humor lag toen ook letterlijk op straat , de moppen van Sam en Moos waren dagelijkse kost. De bakker en de slager brachten het (boulevard) nieuws aan huis. Een van de extraatjes was toen “het telefoonnieuws”, de bakker en de kruidenier hadden als eersten telefoon en daar werd ook door de klanten druk gebruik van gemaakt. Vreugde en verdriet kwamen op die manier de huiskamers binnen. Ik woonde in een klein Veluws dorp en ik weet nog dat de plaatselijke bakker polste of er genoeg belangstelling was om met de bus een avondje te gaan kijken naar de verlichting in Berg en Bos in Apeldoorn. Binnen de kortste tijd was de bus vol. Er werd er gebeld met van Pijkeren tours, een dorp verderop, en de volgende avond stond de bus voor. Iedereen betaalde een gulden en drie kwartier later liepen de mensen te genieten in het park in Apeldoorn. Hoogtepunt op de terugweg was even aanleggen bij café de Keet in Heerde voor de volwassenen een paar borrels en voor de jongelui een cola.. Voordat de bus de rit beëindigde werd er nog even met de pet rond gegaan voor de chauffeur, had die man ook een goed dag. Voldaan keerde men dan terug naar zijn woonstee en werd er nog weken over nagepraat Het voert te ver om te spreken van “ toen was geluk nog heel gewoon”, er zijn hooguit momenten van geluk … en koester die.