Dwars door de Veenkoloniën

Op deze dag zou mijn vader 100 zijn geworden als hij nog geleefd had.
Helaas is dat al weer 31 jaar niet meer zo. Enfin, zondag familiedag en dan zullen we daar met alle kinderen en kleinkinderen nog op zijn verjaardag toosten.

Vandaag rijdt mijn fietsmaatje ons naar Wildervank, hij heeft een route vanaf knooppunt 52 uitgezet. Als we door Wildervank rijden langs het kanaal straalt de luxe van dit dorp ons niet tegemoet.
Er zijn veel woningen te koop, en het is hier en daar een rommeltje op de lege plekken. Als we de fietsen van het rek halen, rijden we direct door een na-oorlogse wijk, met op het eind een flatgebouw waar de armen gehuisvest zijn. Maar over weer een brugje fietsend komen we in de wijk die aan het water grenst en hier wonen duidelijk de nieuwe rijken.
Veel groen, een bootje voor de deur en veel vrijstaande kanjers van huizen.
Hierna fietsen we door een parkachtige omgeving met veel bruggetjes en waterpartijen. Even later fietsen we weer langs een kanaal in Tripscompagnie.
Een reiger merkt ons op en vliegt voor ons uit, hij wijst ons de weg, waar wij linksaf moeten staat hij weer stil en knikt. Over betonnen fietspaden sjezen we door het veen,
waar mais, aardappels en bieten ons omringen, kilometers lang. Ook een golfbaan passeren wij in de buurt van Hoogezand. Op een mooi bankje drinken we een bak koffie en evolueren we even de actualiteit. Vluchtelingen opvang is het hoofd item.
Het rijke Europa moet haar verantwoordelijkheid nemen, vinden wij. Met Duitsland als voorbeeld moet Nederland volgen. Even later komen we in de buurt van Hoogezand
medelanders tegen en groeten ze vriendelijk. Zij groeten blij verrast terug. Opnieuw belanden we in een parkachtige omgeving en zijn verbaast dat Hoogezand ook mooie kanten heeft. Door oneindige lappen landbouw grond fietsen we over betonnen fietspaden naar Meerwijck, waar we via een camping bij een oversteek komen.
We moeten de pont handmatig overtrekken en dat gaat omdat we de inspanning die dat vergt qua kracht verdelen. Een mooie sociale en sportieve bezigheid vind ik.
We zijn terug in Drenthe en fietsen langs het Zuidlaardermeer over Noord- en Midlaren
naar de Groeve. Hier is een hindernis voor fietsers. We moeten over een loopbrug, eerst 6 meter omhoog de trappen op, met de fiets in je hand. Voor ons is het te doen maar ik denk aan de oude mensen met hun e-bikes. Die redden dit nooit. Teruggaan
is dan de enige optie. In de Groeve zien we een mooi plaatje: een reiger naast twee ganzen, ze lijken met elkaar in gesprek.
Na Kropswolde gaan we opnieuw over betonnen fietspaden naar Kiel-Windeweer. Aan het eind van het betonpad staat een oude vervallen fabriek de naam “De Toekomst”. Ik had het zelf niet kunnen verzinnen.
In Kiel-Windeweer stoppen we bij een sluisje en filosoferen we onder het genot van een blikje Fanta over wat zinvolle en minder zinvolle vrijetijdsbesteding is. Vissen.
Mijn maat zegt dat het voor mensen met een drukke baan heel ontspannend kan zijn, maar voor mensen als wij, die weinig doen, is juist fietsen heel belangrijk. Hier kon ik niet tegenop. Zoveel wijsheid bij een sluisje in Kiel-Windeweer. Door oneindige vlaktes Veen bereiken we Wildervank na 57 kilometer.
Het was een mooie tocht op de honderdste geburtstag van mijn vader.